Vorig jaar schreef ik over een zitting d.d. 28 mei 2019, nadat het Duitse OM een Europees Aanhoudingsbevel (EAB) had uitgevaardigd. Inhoudelijk was het EAB zonder overdrijving kansloos te noemen wegens aantoonbare ne bis in idem en verjaring, maar zo ver kwam niet eens. Het Hof van Justitie van de EU bepaalde op 27 mei 2019 dat het OM geen rechterlijke autoriteit is en dat het EAB dus onbevoegd was uitgevaardigd.

Schadevergoeding na onterechte overleveringsdetentie

Namens cliënt werd een verzoek tot schadevergoeding ingediend, omdat hij twee dagen in overleveringsdetentie had doorgebracht, waarna hij werd geschorst met een meldplicht.

Het OM verzocht om afwijzing: de overlevering niet was geweigerd, maar niet-ontvankelijk verklaard. Cliënt kreeg bij het OM letterlijk nul op het rekest.

Detentie: zitten is zitten

Hierop had ik geanticipeerd in het verzoekschrift door te stellen dat de uitspraak van 28 mei 2019 gelijkgesteld moet worden met een weigering van de overlevering als bedoeld in artikel 67 lid 1 OLW. De detentie is onrechtmatig: of de OVJ niet-ontvankelijk was of de overlevering was geweigerd, maakt niet uit. Dit EAB had nimmer tot overlevering kunnen leiden.

Zoals ik ook ter zitting aanvoerde: zitten is zitten, leg je cliënt maar eens uit dat de smaak van de beslissing bepaalt of hij een vergoeding krijgt of niet als hij onterecht is opgepakt en in de cel is gegooid.

Rechtbank: winnen is pinnen

Dat was de Rechtbank Amsterdam met mij eens die mijn betoog in haar beschikking deels tot de hare maakte en de standaard schadevergoeding toe heeft gewezen. Het OM gaf aan ter zitting aan in hoger beroep te gaan en deelde cliënt mede dat hij mogelijk nog in Duitsland gesignaleerd stond voor die 20 jaar oude verdenking en een nieuw EAB kon verwachten.

Legaliteitsbeginsel, EAB en eindeloze ellende

Die feiten dateren voornamelijk uit eind vorige eeuw en zijn dus al jaren niet meer te vervolgen wegens ne bis in idem EN verjaring. Op grond van verdragsrecht is Nederland gehouden een EAB dat op het oog aan de eisen voldoet, op te volgen en mensen (eindeloos) op te pakken, ook al kan het EAB bij cliënt nimmer tot een overlevering leiden omdat deze moet worden geweigerd. En dan helpt het in onder meer Duitsland geldende legaliteitsbeginsel dat tot vervolging verplicht niet echt mee.

Wordt wat mij betreft nooit meer vervolgd: noch cliënt, noch het appel in de €entenkwestie.